گیاه چای کوهی یه گیاه بومی کشورمونه. این گیاه توی طب سنتی گیاه بسیار ارزشمندی محسوب میشه و خاصیت دارویی داره. زیستگاه اصلی این گیاه دامنه کوه‌های البرزه، البته در ارتفاعات مازندران و کوهستان‌های واقع در غرب کشور هم به وفور پیدا میشه. طبع چای کوهی گرم و خشکه و یه نوشیدنی بسیار عالی برای ایام سرد و مرطوب سال بحساب میاد. افرادی که تو حوزه گیاهان دارویی کار می‌کنن تونستن این گیاه رو اهلی کنن و اون رو در مزارع خودشون کشت کنن، البته چای کوهی به هوای معتدل کوهستانی نیاز داره و هرجایی رشد پیدا نمی‌کنه.

چای کوهی در مناطق مختلف ایران اسم‌های متفاوتی داره، پشموک،چای پشمی، گل گربه، پشمینه، پشمینه علف، پشم العلف، گل کوفته، گل کوو، توکلیجه و هالوله برخی از اسم‌های این گیاه دارویی هستند.

چای کوهی چند تا مشخصه داره که میشه تو کوهستان اون رو از گیاهان دیگه تفکیک کرد:

• گیاه چای کوهی به شکل بوته‌ای با ساقه‌های رونده است.
• عطر خاص و منحصر به فردی داره.
• گل‌های سنبلی شکل به رنگ صورتی مایل به بنفش داره که توسط کرک‌های پشمی احاطه شده.